Początkowym etapem projektu jest przystosowanie do lokalizacji. Dostosowując projekt do istniejących warunków, zabudowa została zaprojektowana jako zespół bliźniaczych budynków mieszkalnych jednorodzinnych, przeznaczonych dla potrzeb mieszkalnych kilkuosobowych rodzin. Najważniejszą cechą tego projektu, jest wielowariantowość, w tym przypadku – uzyskanie jak najwięcej możliwości dopasowania się do potrzeb mieszkańców, przy zachowaniu powtarzalności i uniwersalności projektu.

Mocno pochyła działka umożliwiła zróżnicowanie inwestycji na kilka poziomów. Budynki posiadają jedną kondygnację podziemną zagłębioną w istniejącej skarpie z garażami dostępnymi od strony drogi oraz dwie nadziemne kondygnacje mieszkalne. Ich formy są prostopadłościenne, a płaskie dachy dają możliwość wykorzystania ich jako tarasów.

Wielowariantowość projektu osiągnięta została poprzez opracowanie dwóch typów segmentów. Typizacja pozwala na wiele oszczędności zarówno projektowych jak i budowlanych. Rozwiązania powtarzalne są ekonomiczne, gdy w grę wchodzi ich większa ilość. Zaprojektowana zabudowa składa się z dwóch modułów – TYPU A i B, które różnią się miedzy sobą powierzchnią oraz lokalizacją klatki schodowej. Typ A to moduł o ~47m2 powierzchni użytkowej na kondygnację oraz zewnętrzną klatką schodową prowadzącą na piętro. Moduł B zawiera klatkę schodową wewnątrz budynku i ma ~65m2 powierzchni kondygnacji. Oba segmenty mogą występować w podstawowej konfiguracji lub w odbiciu lustrzanym.

Segment A i segment B w obrębie jednej zabudowy bliźniaczej, są traktowane jako oddzielne budynki jednorodzinne. Moduły łączone w trybie B-A, A-A lub A-B tworzą osiem par bliźniaków, które stanowią całą inwestycję.

W podstawowej wersji każdy z segmentów proponuje dwa lokale mieszkalne o podobnych parametrach. W segmencie A z zewnętrzną klatką schodową oba lokale mają jedną sypialnię, salon kuchnię i łazienkę. Różnią się układem pomieszczeń ze względu na wejście do lokalu umieszczone na innej ścianie. Mieszkanie parterowe jest dostępne z boku budynku, zaś klatka schodowa prowadząca do wyższego lokalu zawija na frontową elewację. Segment B posiada klatkę schodową wewnątrz budynku. Tworzy ona przedsionek mieszkań. Mieszkania na parterze i piętrze są prawie jednobrzmiące – obejmują dwie sypialnie, salon, łazienkę oraz kuchnię i wchodzi się do nich z niższego poziomu. Lokal parterowy jest dostępny z wejścia z poziomu garażu, a do mieszkania na piętrze prowadzi klatka schodowa z wejściem na parterze.

Istotą projektu jest zaproponowanie budynków, które niczym „puste pudełka” zostaną wypełnione odpowiedziami na potrzeby mieszkańców. Poza podstawowym układem lokali, projekt przewiduje inne możliwości aranżacji czy podziału. To jego najważniejsza cecha. Oba typy segmentów dają możliwość wielu opcji układu ścian działowych. Mieszkania mogą być jedno-, dwu- lub trzy- a nawet czteropokojowe. Swoboda w układzie ścianek działowych jest możliwa dzięki odpowiednio zaprojektowanej konstrukcji wspartej na zewnętrznych ścianach budynków, a zabezpieczenie odpowiednią ilością kominów pozwala na podział na dwa lokale (kawalerki).

Poza różnorodną aranżacją poszczególnych lokali, istnieje możliwość łączenia ich zarówno w pionie w obrębie jednego segmentu, jak i w poziomie łącząc oba segmenty na jednej kondygnacji. Poniższe rzuty przedstawiają oba rozwiązania w podstawowej aranżacji. W takich łączonych lokalach nadal możliwa jest różna konfiguracja ścian działowych, która jeszcze bardziej dostosowuje lokal do własnych potrzeb.

Pionowo połączone lokale charakteryzują się dołączeniem wewnętrznych schodów spiralnych łączących oba poziomy. Strefa dzienna na niższej kondygnacji z tarasem może zawierać wiatrołap, salon, kuchnię, jadalnię, a nawet spiżarnię. Górny poziom może stanowić strefę prywatną – czyli sypialnie, garderoby, łazienki itp.

Łączenie dwój lokali w poziomie jest bardzo intuicyjne. Dowolność aranżacji rzutów daje dużą swobodę w układzie takiego mieszkania. Podobnie jak w podziale pionowym zachowanie wystrefowania przestrzeni dziennej i prywatnej jest bardzo proste. Wejście do lokalu jest możliwe z obu stron (obu segmentów), co daje możliwość odbicia lustrzanego stref.

Cały zespół zabudowy mieszkaniowej ma tworzyć przestrzeń przyjazną mieszkańcom, która również będzie miała wpływ na integrację sąsiedzką i kontakt z naturalnym otoczeniem. Dzięki zewnętrznym tarasom, balkonom czy dojściom, które nie zostały mocno obudowane czy zamknięte, łatwo jest spotkać się z sąsiadem i zamienić kilka słów, gdy tylko się chce.

Każdy z podstawowych lokali został wzbogacony o przynajmniej jeden taras. Parterowe lokale posiadają go na poziomie terenu od południowej strony. Takie ustawienie otwiera strefę dzienną na ogrodową część działki, pogłębiając relację mieszkańców z naturalnym otoczeniem zamiast otwierać się bezpośrednio na ulicę. Lokale na piętrze posiadają nieduży balkon. Jego rozmiar rekompensuje taras na dachu, na który można się dostać za pomocą spiralnych schodów z balkonu.