Przedstawiona koncepcja jest propozycją kontynuacji rewitalizacji w oparciu przyjęte następujące tezy projektowe:
– zakłada się zrównoważoną rewitalizację całego obszaru parku polegającą na wzajemnej współpracy stron: Gminy Bobrowniki (do której należą głównie tereny w obrębie zalewu I), gminy Psary (na której terenach znajduje się zalew III), Skarbu Państwa oraz właściwych organów administracji wodnej, leśnej i drogowej
– kładzie się nacisk na spójność estetyczną, funkcjonalną, bezpieczeństwo oraz uszanowanie potrzeb zróżnicowanych grup użytkowników (pod kątem potrzeb oraz wieku)
– zakłada się rozwój turystyki rowerowej
– zakłada się większe udostępnienie dostępności parku dla miłośników przyrody oraz wprowadzenie w kontakt z przyrodą
– zakłada się przywrócenie aktywności na akwenach (kajaki, plaże, wędkarstwo itp.)
– zakłada się, iż po przeprowadzeniu rewitalizacji przestrzennej możliwe będzie pozyskanie Inwestorów i poszerzenie zakresu usług sprzyjających rozwojowi parku, a tym samym gminy.

Koncepcja rewitalizacji zakłada strefowanie funkcji zgodne z obecnym charakterem przestrzeni w parku i jego otoczeniem. Wyznaczono 7 stref oraz określono następujące cele ich rewitalizacji:
1 – strefa przystani kajakowej – odbudowa obiektu i przywrócenie pierwotnej funkcji
2 – strefa wyspy ciszy – stworzenie miejsca spokojnego wypoczynku, stanowiącego ?bramę do parku? ze ścieżką edukacyjną o jego historii
3 – strefa plaży nr 1 – przebudowa ośrodka w sposób spójny z kompleksowym założeniem parku oraz poprawa jakości przestrzeni publicznej
4 – strefa plaży nr 2 – odseparowanie ruchu samochodowego od rowerowego i pieszego
5 – strefa aktywnego wypoczynku – lokalizacja nowych funkcji i uporządkowanie istniejących
6 – strefa domków letniskowych – wyznaczenie zasad zagospodarowania terenu domów letniskowych na terenie parku
7 – strefa ścieżek pieszo-rowerowych i edukacji przyrodniczej – wytyczenie nowych tras rowerowych okalających jeziora oraz umożliwienie obserwacji przyrody osobom o różnych zdolnościach poruszania się; wykreowanie głównej osi krajobrazowo turystycznej przez park – LoVeRoSTRADY stanowiącej wizytówkę gminy, wydobywającą przyrodnicze walory parku.

Zakłada się stworzenie spójnej identyfikacji wizualnej oraz elementów małej architektury, które ułatwią orientację i podkreślą unikalny charakter miejsca. Z myślą o miłośnikach parku w Rogoźniku oraz entuzjastów jazdy na rowerze, w ramach projektu rewitalizacji, nadaje się parkowi symboliczną nazwę ?LoVeRoPARK? stanowiącą zbiór sylab pochodzących z wyrazów: LoVe, VeLo (fr. rower), Rower, Rogoźnik. W ramach projektu zaproponowano logo dla powyższej nazwy.

W zakresie rewitalizacji zalewów główną tezą projektu jest przywrócenie możliwości uprawiania turystyki wodnej na wszystkich akwenach parku. W tym celu zakłada się przywrócenie funkcji przystani kajakowej w pierwotnej historycznej lokalizacji. Aby uatrakcyjnić zwiedzanie parku projekt zakłada również stworzenie stanowisk obserwacyjnych, punktów widokowych, wytyczenie ścieżek edukacyjnych oraz ścieżek pieszych oraz zabezpieczenie stanowisk wędkarskich.

STREFA 1 – PRZYSTAŃ KAJAKOWA
Dawna przystań nad Jeziorem Rogoźnik I znajdowała się w południowo-wschodniej części zalewu, w malowniczo wkomponowanej zatoce na środku linii brzegowej. Stanowiła cenny akcent plastyczny widoczny ze ścieżki po drugiej stronie akwenu. W chwili obecnej po dawnym obiekcie pozostał zdewastowany szkielet, częściowo uszkodzone umocnienia brzegu oraz molo. Niezabezpieczone ruiny stwarzają zagrożenie dla użytkowników parku, a możliwość wejścia na niezabezpieczone tarasy grozi upadkiem z wysokości. W celu wznowienia działalności przystani, poprawy jakości i bezpieczeństwa konieczna jest kompleksowa odnowa całego obiektu wraz z otaczającym go terenem. Ze względu na zły stan techniczny elementów konstrukcyjnych, budynek przeznacza się w całości do wyburzenia.

Celem odbudowy przystani jest stworzenie nowoczesnego, bezpiecznego i przyjaznego centrum aktywności rekreacji wodnej. Przewiduje się możliwość wypożyczania kajaków i rowerów wodnych oraz stworzenia szkółki żeglarskiej dla dzieci klasy ?Optimist?. Nowy budynek planuje się wykonać jako kontenerowy przeznaczony do sezonowego użytkowania, stanowiący zaplecze socjalne i magazynowe przystani wraz z lokalem gastronomicznym i punktem widokowym.

Główną ideą kompozycyjną obiektu jest jego wkomponowanie w istniejące ukształtowanie terenu (podobnie jak miało to miejsce w przypadku pierwotnej przystani). Zakłada się 3 kondygnacyjną kompozycję brył utworzoną z modułów kontenerów, które odpowiednio ułożone, tworzyć będą układ tarasów i punktów widokowych. Parter, przylegający do skarpy umożliwi wejście z poziomu alejek parku ?górnego? bezpośrednio na główny taras widokowy na piętrze budynku oraz lokalu gastronomicznego. Wejście do magazynów oraz zaplecza przystani przewiduje się po parter od strony zalewu. W strefie zaplecza zlokalizowano szatnie, toalety ogólnodostępne, magazyn i pomieszczenia pomocnicze. Pierwsze piętro przeznaczone zostanie na pomieszczenia niezbędne sezonowej oraz ogólnodostępnej działalności. Bezpośrednio przylegający taras zewnętrzny, pokrywający całą poniższą kondygnację, może zostać wykorzystany jako ogródek baru, zwiększając liczbę miejsc dla gości lub jako miejsce relaksu na świeżym powietrzu. Drugie piętro budynku to dodatkowy pawilon widokowy stanowiący akcent plastyczny panoramy wybrzeża. Możliwość wydzielenia stanowiska baru umożliwia rozszerzenie działalności gastronomicznej.

W celu ujednolicenia obiektów architektonicznych w parku zakłada się lokalizację budynków modułowych. Zasada ich kompozycji oraz sposób wykończenia ma być identyczny dla wszystkich lokalizacji. Mogą one mieć charakter tymczasowy lub stały oraz sezonowy lub całoroczny. Dopuszcza się budynki modułowe wykonane z kontenerów morskich, czy też modułów żelbetowych lub drewnianych. Istotą budynków modułowych jest możliwość ich szybkiej realizacji, możliwość obniżenia kosztów inwestycyjnych oraz możliwa późniejsza zmiana ich lokalizacji.

Jako główny materiał plastyczny stanowiący wykończenie tarasów, elementów wykończenia wnętrz, małej architektury oraz akcentów elewacji przewiduje się drewno w kolorze naturalnym, które koresponduje z przyrodniczym charakterem całego założenia projektowego. Zasadnicza bryła budynków w kolorze białym w klimacie marynistycznym.

Projekt obejmuje naprawę istniejących umocnień linii brzegowej oraz mola, a także nową nawierzchnię wokół budynku. Dodatkowo, projektuje się drewniane pomosty i deptaki z siedziskami (także na obecnym molo), umożliwiające spacerowanie i wypoczynek bezpośrednio nad taflą jeziora. Planuje się pozostawienie skweru zieleni w centrum mola, stanowiącego dodatkową przestrzeń wypoczynkową. Pozostawia się istniejące dwa główne dojścia do budynku, prowadzące ze ścieżki spacerowej. Dla poprawy dostępności, projektuje się dodatkowe ścieżki i trasy terenowe o łagodnym nachyleniu umożliwiające pokonanie skarpy i dojście do mola z poziomu alejek parkowych. Dodatkowym elementem zagospodarowania jest projektowany prosty dojazd do budynku przystani, zakończony slipem do wodowania łodzi. Planuje się odrestaurowanie historycznej altany „grzybka”.

STREFA 2 – WYSPA CISZY
Rewitalizacja Wyspy Ciszy ma na celu przede wszystkim przywrócenie jej jako integralnej części parku. Obecnie wyspa jest niedostępna i zaniedbana. Projekt zaklada umożliwienie użytkownikom bezpiecznego wejścia na wyspę, poprzez remont istniejącego mostu oraz budowę nowego. Na wyspie przewiduje się przebudowę istniejącej głównej ścieżki pieszej na trasę pieszo-rowerową oraz wykonanie nowych ścieżek pieszych, które umożliwią poruszanie się po całej wyspie. Dodatkowo projekt zakłada lokalne Przerzedzenia zieleni wysokiej i niskiej, w celu stworzenia polan oraz lokalizację wiat parkowych idealnych na piknik. Wykorzystanie naturalnych cech wyspy, takich jak istniejąca roślinność, pozwala stworzyć Przyjemne i kameralne strefy cichego wypoczynku, oddzielone od bardziej ruchliwych ścieżek.

Projekt zaklada wykonanie ścieżki edukacyjnej o historii parku w Rogożniku wzdłuż głównego traktu spacerowego wokół Wyspy Ciszy. Tablice edukacyjne zawierać będą archiwalne zdjęcia i ciekawostki o parku. Kolejnym elementem projektu jest rewitalizacja istniejącego pawilonu („eksponatu” pamiętającego czasy świetności tego miejsca), który przekształca się w miejsce obsługi rowerzystów z ogólnodostępną toaletą. „MOR” to udogodnienie, które ma na celu poprawę komfortu użytkowników trasy rowerowej jako punkt odpoczynku oraz drobnych napraw sprzętu rowerowego. Dodatkowo pojawią się tu tablice z trasami rowerowymi i istotnymi punktami na trasie, tworząc swoisty punkt startowy wycieczek, a także miejsce na grill lub ognisko pod atrialnym zadaszeniem tarasu.

Dla nowej grupy użytkowników, jakimi są kajakarze, przewiduje się renowację kanału, oraz nowy pomost umożliwiający przystanek i odpoczynek na wyspie. Użytkowanie kanału przez kajakarzy umożliwiają zaprojektowane pomosty i trapy drewniane, pełniące funkcje przenoski kajakowej pomiędzy kanałem a zalewem Rogoźnik I wzdłuż jazu nr 2. W ramach niezbędnych prac remontowych przy budowli Jazu nr 1 projektuje się przepławkę dla ryb poprawiającą bioróżnorodność zbiorników.

Na południu wyspy, projektuje się przestrzenny napis ?LOVEROPARK”, który w formie rzeźby ma być widoczny z ul. Tadeusza Kościuszki dla wszystkich uczestników ruchu kołowego i pieszego. Dzięki tej kompozycji przestrzennej Wyspa Ciszy stanie się wizytówką parku, zapraszając do jego odwiedzenia.

STREFA 3 – PLAŻA NR 1
Strefa plaży nr 1 należy do jednego z najchętniej uczęszczanych miejsc w parku latem, ze względu na zlokalizowane tu kąpielisko. Obecnie znajdują się tutaj m.in. budynki ośrodka wypoczynkowego, pole kempingowe, plac zabaw, boiska do siatkówki plażowej, wypożyczalnia sprzętu sportowego, plaża, parking oraz budowla jazu nr 2. Teren wokół zagospodarowany jest w sposób nieuporządkowany, budynki są zaniedbane, a elementy małej architektury o niskich walorach estetycznych. Znaczącym dysonansem w krajobrazie jest linia energetyczna wysokiego napięcia biegnąca nad plażą. Zakłada się konieczność rewitalizacji tego obszaru w celu utrzymania spójnej i harmonijnej przestrzeni publicznej w ramach całego założenia parkowego. Projekt zakłada wyburzenie istniejących obiektów i budowę nowych budynków kontenerowych, na wzór koncepcji przystani kajakowej, remont jazu a także nowe zagospodarowanie terenu.

Projektowana zabudowa ośrodka składa się z sześciu obiektów modułowych, rozlokowanych wzdłuż osi przy drodze dojazdowej:
Budynek A – zaplecze kempingu, zawiera kuchnię, magazyn oraz pralnię
Budynek B – zaplecze sanitarne kempingu oraz biura obsługi ośrodka, zbudowany z trzech segmentów – dwóch parterowych i jednego piętrowego, na dachu znajduje się taras dostępny przez zewnętrzne stalowe schody
Budynek C – kompleks saun podzielony na dwa segmenty, zawierający strefę saun, przeszkloną strefą wypoczynkową oraz zaplecze sanitarne, umożliwiający aktywność ośrodka poza sezonem letnim
Budynek D – lokal gastronomiczny z przeszklonym pawilonem widokowym oraz tarasem na piętrze
Budynek E – toalety ogólnodostępne – damska, męska i dla osób niepełnosprawnych
Altana F – zadaszona wiata wypoczynkowa.

Zakłada się konieczność utwardzenia drogi dojazdowej oraz realizację parkingu. Projektowany ciąg pieszo-jezdny prowadzi aż do budynków przy plaży. Na dalszym odcinku ruch samochodowy zostaje zamknięty, a trasa będzie dostępna jako pieszo-rowerowa. Postuluje się przekładkę napowietrznej linii elektroenergetycznej lub jej skablowanie pod ziemią.

Koncepcja zakłada likwidację istniejącego pola kempingowego w formie całorocznego postoju przyczep kempingowych przeznaczonych na wynajem. Planuje się wydzielenie parceli pod samochody kempingowe oraz strefy pola namiotowego umożliwiające letni wypoczynek turystom jedynie na czas biwakowania. Projekt zakłada uporządkowanie przestrzeni poprzez przeniesienie istniejącego placu zabaw, lokalizację obu boisk do siatkówki plażowej obok siebie oraz aranżacje wolnej powierzchni trawiastej pozwalającej na organizację sezonowych imprez (miejsce na scenę lub namioty). W związku z projektem nowego budynku przystani, planuje się likwidacją istniejącej wypożyczalni sprzętu wodnego i powiększenie strefy plaży, gdzie zaprojektowano wodny plac zabaw. Dodatkowo, w centralnej części plaży, projektuje się wieżę ratowniczą, posiadającą na boku ściankę wspinaczkową. Projekt zakłada również wykonanie bulwarów w formie kilku poziomów drewnianych tarasów, służących do spacerowania i odpoczynku z widokiem na jezioro. Wytycza się nowe ścieżki piesze i pieszo-rowerowe, łączące się z istniejącymi trasami. Kolejnym elementem projektu jest kompleksowy remont jazu nr 2. Wzdłuż brzegu zalewu oraz wypadu jazu powstanie przenoska dla kajaków umożliwiająca bezpieczne transportowanie sprzętu wodnego między akwenami oraz przepławka dla ryb. W celu uatrakcyjnienia turystyki kajakowej na jeziorach, projektuje się ?pływające wyspy” umożliwiające zacumowanie kajaku i wypoczynek na środku zalewu. Wyspy w formie niewielkich pływających pomostów z centralnie ulokowaną donicą z drzewem będą zakotwiczone do dna z możliwością ich relokacji.

STREFA 4 – PLAŻA NR 2
Jaz nr 3 to centralny punkt parku, w którym krzyżują się szlaki komunikacji samochodowej, pieszej i rowerowej. Stanowi ?wąskie gardło” przy przejeździe między jeziorami. Dodatkowo przejazd przez tamę zlokalizowany jest bezpośrednio przy stosunkowo niewielkiej i jedynej plaży przy zalewie II. Hałas samochodów, możliwość wjazdu i zaparkowania samochodem pod samą plażę, zakłóca spokojny wypoczynek i kłóci się z naturalnym krajobrazem. Jaz nr 3 wraz z mostem nad wypadem są w złym stanie technicznym, wymagają generalnego remontu oraz uregulowania stanu prawnego. Plaża nr 2 nie posiada żadnego zaplecza sanitarnego (co wiąże się z zanieczyszczeniem wody w okresach letnich), jest zaniedbana, a stare, nieestetyczne zabudowania tymczasowe oraz pozostałości po dawnych ogrodzeniach zlokalizowane w bezpośrednim sąsiedztwie, obniżają atrakcyjność miejsca. Aby w pełni rozwiązać zaistniałe problemy tej strefy i wykorzystać jej potencjał należy wykonać kompleksową rewitalizację poprawiającą funkcjonalność, atrakcyjność, komfort użytkowania, ale przeze wszystkim – bezpieczeństwo odwiedzających.

Pierwszym ważnym aspektem opracowania strefy jazu 3 i plaży nr 2 jest ograniczenie ruchu oraz wykonanie deptaku pieszo-rowerowego jako centralnej części tej strefy. Z obu stron deptak zostanie zamknięty dla ogólnodostępnego ruchu samochodowego (dopuszczony będzie jedynie dojazd techniczny, samochodów komunalnych, uprzywilejowanych oraz za zezwoleniem), co ułatwi i poprawi bezpieczeństwo korzystania z parku spacerowiczom i rowerzystom. Tama stanie się atrakcyjnym miejscem spotkań i punktem widokowym. Likwidacja obecnego parkingu znajdującego się bezpośrednio przy plaży, zostanie zrekompensowana projektowanymi parkingami wzdłuż ul. Cmentarnej na południowym brzegu jeziora. Przewiduje się również potencjał realizacji miejsc postojowych i usług na terenach przylegających do tej części parku od północnej strony, oznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako 2ML i 1 MNU.

Kolejnym elementem rewitalizacji tej strefy jest przebudowa jazu nr 3 obejmująca jego generalny remont oraz instalację mikroelektrowni wodnej ?MEW” w formie śruby Archimedesa. Głównym celem instalacji poza dostarczeniem prądu (np. na potrzeby oświetlenia parku) jest aspekt świadomości ekologicznej. Planuje się tutaj zlokalizować przystanek na ścieżce edukacyjnej z zaakcentowaniem wagi OZE. Ze względu na przyrodniczy charakter całego opracowania przebudowie zostanie poddany również betonowy kanał prowadzący z jazu do zalewu Rogożnik I, a jego surowa techniczna forma zostanie poddana naturalizacji poprzez narzut kamienny. Wzdłuż kanalu wypadowego projektuje się przenoskę kajakową jako drewniany trap o łagodnym nachyleniu umożliwiający wygodne przenoszenie kajaków pomiędzy zalewami na różnych poziomach, a także bezpieczne pokonanie skarpy unikając schodów, co obecnie nie jest możliwe w tym miejscu (poprawa dostępności). Przenoska zakończona z obu stron pomostami do wodowania kajaków to element, który również stanowić będzie doskonalą strefę wypoczynkową bezpośrednio przy wodzie. Dodatkowo, w projekcie zaproponowano wykonanie przepławki dla ryb łączącej zalewy. Ze względu na ukształtowanie terenu, początkowy odcinek prowadzony jest podziemnym kanałem, by następnie wypływając na powierzchnię, bystrotokiem biegnącym po skarpie połączyć oba zbiorniki wodne. Takie rozwiązanie ma na celu ułatwienie migracji organizmom wodnym poprzez pokonanie sztucznej bariery wodnej, jaką jest jaz. Przepławka jako element przyrodniczy będzie kolejnym punktem na ścieżce edukacyjnej. Na etapie sporządzania dokumentacji hydrotechnicznej jazu i jego remontu należy rozważyć wykonanie przepławki w ramach przebudowywanego i naturalizowanego wypadu.

Projekt przewiduje likwidację istniejącej zabudowy tymczasowej oraz zastąpienie jej modułowymi obiektami kontenerowymi spójnymi z pozostałymi obiektami parku (przystani i zaplecza plaży nr 1), w których zlokalizowane będą obiekty małej gastronomii i ogólnodostępne toalety. Jeden z takich obiektów zlokalizowano przy plaży, zapewniając odpowiednie zaplecze dla jej użytkowników. Wzdłuż plaży, projektuje się również bulwary w formie drewnianych tarasów, które pozwolą na złagodzenie nachylenia zbocza. Projektowany bulwar stworzy przestrzeń do spacerów i relaksu. Przewiduje się również konieczność poprawy funkcjonalnej i estetycznej istniejących lokali w części parkowej (pijalnia Anfisa”). Należy rozbudować infrastrukturę techniczną i realizację stałych toalet przy obiektach. Projekt zakłada powiększenie strefy konsumpcyjnej po stronie zalewu oraz realizację dużego tarasu widokowego z ekspozycją na jeziora i znaturalizowaną kaskadę jazu. Likwidacja strefy konsumpcyjnej po obu stronach traktu pieszo-jezdnego poprawi bezpieczeństwo i ułatwi komunikację. Projekt zakłada budowę również kilku tarasów widokowych w formie balkonów wychodzących nad skarpę w części parkowej. Planuje się uporządkowanie zieleni na skarpie aby otworzyć widok na jezioro z alejek parku. Ponadto projektuje się dodatkowe zejścia ze skarp w formie schodów terenowych prowadzących wśród drzew oraz nowe połączenia pieszo-rowerowe.

Na trasie pieszo-rowerowej biegnącej wzdłuż północnego brzegu pierwszego zalewu. zaprojektowano most, oferując przejażdżkę lub spacer nad taflą jeziora. Dodatkowo dzięki temu ?skrótowi” trasa rowerowa zostanie oddalona od zabudowań prywatnych, a północna zatoczka jeziora będzie wyłączona z obszaru łowiska i przeznaczona na miejsce tarła. Dodatkowo proponuje się wykonanie kilkupoziomowych pomostów z siedziskami. umożliwiających odpoczynek czy przystanek kajakowy.

STREFA 5 – STREFA AKTYWNEGO WYPOCZYNKU
Strefa aktywnego wypoczynku to najprężniej rozwijająca się część parku. Wyzwaniem jest tutaj zadbanie o spójność estetyczną małej architektury oraz zapanowanie nad chaotycznym przyrostem nowych elementów zagospodarowania. Strefa ta posiada duży potencjał i oferuje atrakcyjną przestrzeń dla różnych grup wiekowych. Projekt rewitalizacji stanowi propozycję dalszego rozwoju tego obszaru oraz jego uporządkowania.

Projektowane elementy strefy aktywnego wypoczynku:
Mała gastronomia: Naprzeciwko placu zabaw, pomiędzy ścieżkami pieszymi, zostanie zlokalizowana strefa małej gastronomii oraz ogólnodostępne toalety. Obecna lokalizacja obiektów wzdłuż alejek powoduje chaos komunikacyjny (długie kolejki oczekujących mieszają się z rowerzystami i spacerującymi).
Ścianka wspinaczkowa: W południowej części skweru z punktami gastronomicznymi planuje się instalację zewnętrznej ścianki wspinaczkowej dla dzieci i młodzieży typu boulder.
Altany: Naprzeciwko amfiteatru, na istniejącym rondzie, powstaną zadaszenia w formie altan, będących współczesną interpretacją historycznych ?grzybków” z lat 70′. Modułowe, prefabrykowane altany żelbetowe będą mobilne, co pozwoli na modyfikacje układu oraz instalację ich w różnych miejscach parku. Centralne rondo to także przestrzeń, która okazjonalnie wykorzystywana jest na potrzeby np. obiektów namiotowych. W takich okolicznościach ?grzybki” będą mogły być przestawione. Pod ?parasolami” rozstawione będą ławki i szezlongi.
Skatepark i pumptrack: Obecne urządzenia cieszą się ogromną popularnością wśród miłośników rowerów BMX, hulajnóg i deskorolek. W związku z powyższym planuje się ich rozbudowę i wykonanie w sposób trwały, niewymagający corocznych remontów. Koncepcja przewiduje zmianę ich lokalizacji i formy jako konstrukcji ziemnej (naturalnych zielonych pagórków i wzniesień z utwardzeniami tras z betonu lub asfaltu) wkomponowanej w teren i naturalne otoczenie na mało zadrzewionej polanie zlokalizowanej między alejkami przy amfiteatrze.
Park linowy: Obok strefy skate planuje się realizację parku linowego z trasami na różnych wysokościach, mostami linowymi, tyrolkami i siatkami do wspinaczki. Zakłada się park linowy w stylu ?smart park”, który umożliwia korzystanie z niego bez instruktorów poprzez zastosowanie odpowiednich zabezpieczeń.
Zjeżdżalnie skarpowe: Naprzeciwko parku linowego, po wschodniej stronie, powstaną zjeżdżalnie ze skarp wykorzystujące naturalne ukształtowanie terenu. Będzie to także miejsce do zjeżdżania na sankach zimą. Alejka między skateparkiem a strefą zjeżdżalni będzie wyłączona z ruchu samochodowego.
Miasteczko ruchu drogowego: W miejscu obecnego skateparku, wykorzystując istniejącą betonową nawierzchnię, powstanie miasteczko ruchu drogowego dla dzieci, z miniaturowymi ulicami, skrzyżowaniami, przejściami dla pieszych i znakami drogowymi. Będzie to edukacyjna przestrzeń do nauki zasad ruchu drogowego w kontrolowanym środowisku. Ponadto zakłada się dalszą instalację oświetlenia ścieżek, oraz lokalizację małej architektury parkowej.

STREFA 7 – ŚCIEŻKI PIESZO-ROWEROWE I EDUKACYJNE
Jednym z głównych aspektów rewitalizacji parku w Rogoźniku jest rozwój tras pieszo-rowerowych jako ścieżek przyrodniczo-edukacyjnych, wykorzystujących niezwykle warunki krajobrazowe tego obszaru. Projekt zaklada wykonanie tras rowerowych głównie szutrowych, które naturalnie wkomponowują się w środowisko lasu. Pozwolą nie tylko na bezpieczny przejazd rowerem wzdłuż jezior, ale również udostępnią tę część parku osobom niepełnosprawnym czy rodzinom z wózkami dziecięcymi. W miejscach o szczególnym charakterze (takich jak obszary piasków, mokradeł) lub przez rzekę (w miejscu ujścia Jaworznika) planuje się wykonanie kładek drewnianych zapewniających ciąglość komunikacji. W ramach rewitalizacji postuluje się także realizację ciągu pieszo-rowerowego wzdłuż ul. Cmentarnej, który umożliwi wytyczenie bezpiecznej pętli rowerowej wokół jezior.

TRASA PIESZO-ROWEROWA LOVEROSTRADA Główna projektowana trasa pieszo-rowerowa parku tzw. LOVEROSTRADA, oznaczona jako trasa R1, biegnie przez cale założenie. Trasa zaczyna się od wjazdu do parku z ul. Tadeusza Kościuszki w Rogoźniku, prowadzi przez most na Wyspę Ciszy, a następnie kolejnym mostem łączy się z Istniejącą ścieżką przy strefie domków letniskowych. Dalej trasa biegnie do strefy plaży 1 przez jaz, między budynkami ośrodka wypoczynkowego do trasy pieszo-rowerowej wzdłuż północnego wybrzeża zalewu Rogożnik I. Na końcu jeziora trasa prowadzi długim mostem przecinając spory fragment zalewu, kolejno brzegiem wzdłuż przepławki aż do ujścia kanału jazu nr 3, gdzie łączy się z przenoską kajakową i prowadzi do deptaka. W tym miejscu LOVEROSTRADA ponownie biegnie przez jaz na północny brzeg zalewu Rogożnik II i rozciąga się aż do końca zbiornika wodnego, następnie prowadzi pod wiaduktem i łączy się z istniejącą ścieżką rowerową wzdłuż drogi wojewódzkiej nr 913. Przy zalewie Rogoźnik III planuje się realizację punktu ?MOR”, który jednocześnie będzie ważnym przystankiem na trasie rowerowej wzdłuż drogi 913 oraz bramą do parku w Rogożniku od strony Psar. Trasy będą łączyć się z istniejącymi ścieżkami leśnymi, a na ich przebiegu zlokalizowane będą miejsca odpoczynku rowerzystów (MOR). Glówny punkt obsługi rowerzystów będzie zlokalizowany na Wyspie Ciszy, w odrestaurowanym pawilonie w południowej części wyspy, wyposażony w toaletę ogólnodostępną, miejsce do odpoczynku i sprzęt do drobnych napraw. Pozostałe punkty obsługi rowerzystów będą rozmieszczone wzdłuż LOVEROSTRADY, w formie wiat z miejscami do odpoczynku.

Poza LOVEROSTRADĄ w projekcie uwzględniono dodatkowe ścieżki pieszo-rowerowe:
R2 – Trasa łącząca LOVEROSTRADĘ z istniejącą ścieżką rowerową wzdłuż ul. Mickiewicza (północne wybrzeże zalewu Rogożnik II).
R3 – Trasa przedłużająca ulicę Młyńską w Siemonl, łącząca się z LOVEROSTRADA, w pobliżu ruin młyna wodnego
R4 – Wydzielona trasa dla doświadczonych rowerzystów, oferująca singletrack – wąski szlak rowerowy przeznaczony do jazdy ekstremalnej. Trasa singletracku zlokalizowana jest na wschód od zalewu Rogożnik II i łączy ul. Cmentarną z LOVEROSTRADA.
R5 – Trasa wzdłuż ul. Cmentarnej w Rogoźniku, biegnąca częściowo wzdłuż południowego wybrzeża zalewu Rogożnik II, łącząca się z drogą wojewódzką nr 913.

ŚCIEŻKA EDUKACYJNA Projektowana ścieżka edukacyjno-przyrodnicza zaczyna się przy strefie plaży nr 1 i kończy przy ul. Kościuszki. Ścieżka wyposażona w tablice informacyjno-edukacyjne w najciekawszych punktach, ma dostarczać ciekawostki o parku i jego środowisku naturalnym oraz edukować użytkowników na temat dbania o środowisko i ekologii. Na trasie ścieżki edukacyjnej wyznacza się istotne punkty wyposażone w tablice edukacyjne, lawki, kosze na śmieci:
Punkty obserwacji zwierząt (czatownie, bobrownia) umożliwiają obserwację dzikiej przyrody w jej naturalnych zachowaniach dzięki projektowanym czatowniom. Są one niezwykle pomocne w podnoszeniu świadomości o ochronie gatunków i siedlisk. Wyposażone w miejsca odpoczynku z ławkami, siedziskami i koszami na śmieci, stanowią istotne punkty na trasie edukacji przyrodniczej.
Przepławka dla ryb jest to konstrukcja umożliwiająca rybom pokonywanie barier pomiędzy zbiornikami wodnymi. Edukacyjne tablice informacyjne wyjaśnią znaczenie przepławek i przedstawią ich typy, promując zdrowe ekosystemy wodne. Przepławka umożliwi bezpośrednią obserwację migrujących ryb.
Martwe drewno pełni ważne funkcje ekologiczne, zapewniając schronienie i pożywienie dla wielu gatunków. Na ścieżce edukacyjnej służy jako przykład procesów ekologicznych i bioróżnorodności. Zwalone drzewo będzie ?żywym” eksponatem.
MEW czyli mikroelektrownia wodna przy jazie nr 3, wykorzystująca śrubę Archimedesa do produkcji energii odnawialnej. Stanowić będzie przykład wykorzystania ekologicznych technologii oraz będzie edukować w zakresie korzyści płynących z odnawialnych źródeł energii.
Leśna polana wyposażona w miejsca odpoczynku, stanowiska do grillowania i wiaty edukacyjne, jest strefą relaksu i nauki. Jest idealnym miejscem do prowadzenia lekcji przyrody na świeżym powietrzu, promując tym samym kontakt z naturą. Jest to przestrzeń zaadoptowana po likwidacji Rdestowca (gatunku Inwazyjnego).
Trap nad łąką to podwyższona konstrukcja drewnianej ścieżki nad terenem, umożliwiająca obserwację ekosystemu łąki bez jego zakłócania.
?Piaski” w parku to ciekawe miejsce, które odstania geologiczne uwarunkowania terenu i jest pretekstem do zatrzymania na ścieżce edukacyjnej. Planowana tablica opowie o historii piaskami i geologii obszaru.
Ruiny wiaduktu kolejowego „Skałki” to ruiny historycznej infrastruktury kolejowej służącej do transportu piasku, stanowiące ciekawy przystanek na ścieżce edukacyjnej.
Ruiny młyna Walerów to pozostałości po młynie wodnym z XIX wieku, ważny zabytek kulturowy i punkt edukacyjny na ścieżce, przypominający o lokalnej historii. W pobliżu znajduje się ujście Jaworznika w malowniczym żlebie stanowiące potencja’ na punkt widokowy. Zaklada się restauracje ruin i utwardzenie terenu aranżując ławki i szezlongi umożliwiające odpoczynek.